Een glimp

Er was een tijd dat ik heel even een glimp mocht zien van wie jij werkelijk bent Muren vielen ongenadig zacht om lagen gleden oorverdovend stil af Woorden als kostbare regen lesten mijn dorst verbonden mij weer met jou, mijn dierbare Ik ontdekte jou voor het eerst door de ogen van mijn ziel als nooit tevoren zelfs niet in onze kinderjaren Waar kwamen die zeeën toch vandaan die ons weer scheiden? Ver weg een schaduw en toch wieg ik paradoxaal je ziel voor altijd in mijn armen En blijf hier liefdevol wachten tot die oorverdovende stilte en ongenadige zachtheid ons weer verbindt Yvonne Alefs...